فهرست
فهرست
ترکیش ایرلاینز بزرگترین شرکت هواپیمایی در ترکیه است. بازاری خوب با زمینه بسیار مناسب. براساس آمار او ای جی که در آغاز اکتبر ۲۰۱۸ منتشر یافت، ترکیه هفتمین بازار صنعت حمل و نقل هوایی در اروپا را دارد و سومین شرکت هواپیمایی از لحاظ ارایه صندلی در پروازهای داخلی می باشد.
ترکیه بیش از ۸۰ میلیون جمعیت دارد که در مقایسه با کشورهای اروپایی، هواپیمایی شکوفایی چندانی در این کشور نداشته است. همین مسئله می تواند زمینه بسیار خوبی برای گسترش صنعت حمل و نقل هوایی دراین کشور باشد.
براساس آمار داده شده به وسیله مقامات فرودگاه بین المللی آتا تورک، میزان متوسط رشد از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ در سال ۱/۸ درصد خواهد بود. در پروازهای خارجی هم این رشد به ۹/۸ درصد در سال می رسد. ترکیش ایرلاینز شرکت هوایی بزرگی به شمار می آید که در زمان اوج رفت و آمدها ۳/۴۸ درصد مسافران را جابه جا می کند.
شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز از موقعیت جغرافیایی استانبول استفاده می کند. استانبول در محدوده برد پروازی هواپیماهای باریک پیکر ۴۰ درصد از مقصدهای بین المللی قرار دارد که شامل بیش از ۶۰ شهر و پایتخت در اروپا می شود.
خاورمیانه، آسیای مرکزی، شمال و شرق آفریقا در سراسر اروپا در محدوده پروازی هواپیماهای باریک پیکر این شرکت قرار گرفته اند.از میان ۲۵۵ مقصد کنونی، ۲۰۱ مقصد به وسیله هواپیماهای باریک پیکر انجام می شود. مسیرهای شمال، امریکای جنوبی، سراسر امریکای شمالی و مرکزی و همین طور سراسر آسیا و ساحل غربی استرالیا با هواپیماهای پهن پیکر انجام می شود.
در مقایسه با سه شرکت بزرگ در خلیج فارس یعنی امارات، قطرایرویز و اتحاد که تنها با جذب مسافران پروازهای ارتباطی عمل می کنند، ترکیش ایرویز موقعیت بسیار قوی تری در اروپا دارد. در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۸ پنجاه و شش درصد مسافران پروازهای خارجی آن به سوی یا از اروپا پرواز می کردند.
علاوه بر آن اطلاعات او ای جی برای هفته نخست اکتبر ۲۰۱۸ نشان می دهد که این شرکت ۱۰۳ مقصد بین المللی در اروپا دارد که بیش از دو برابر قطر ایرویز با رقم ۵۱ مقصد می باشد.
شرکت ترکیش ایرلاینز بیش از شرکت های جنوب خلیج فارس به مقصدهایی در افریقا، امریکای لاتین و خاورمیانه پرواز دارد ولی شبکه آن در آسیای منطقه اقیانوس آرام ضعیف است.
شرکت ترکیش ایرویز، ساختار هزینه ای با بازدهی بسیار بالا دارد. در مقایسه با سایر شرکت هایی که خدمات کامل ارایه می دهند، بازدهی بسیار بالایی دارد. هزینه عملیاتی هر صندلی برای هر کیلومتر این شرکت خیلی کمتر از سطح متوسط هزینه های سایر شرکت ها در اروپا می باشد. همین امر در جریان ترافیک جهانی و پروازهای ارتباطی مزیت شاخصی به شمار می آید.
هزینه پیش گفته ترکیش ایرلاینز با امارات برابر ولی کمتر از شرکت هواپیمایی اتحاد است. اما از آنجا که مسیرهای کوتاهتری را پرواز می کند در نتیجه هزینه هر صندلی به ازای هر کیلومتر این شرکت کمتر از شرکت های جنوب خلیج فارس می باشد.
عمر متوسط هواپیماهای ترکیش ایرلاینز ۷/۷ سال است. متوسط عمر هواپیماهای شرکت های اروپایی ۱۴ سال، خاورمیانه ۹/۱۰ سال و شرکت های منطقه آسیای اقیانوس آرام ۸/۹ سال است. عمر کم ناوگان در مقایسه با شرکت های رقیب و اروپایی علاوه بر کاهش مصرف سوخت، از دید مسافران نیز جذابیت بیشتری خواهد داشت.
در طی سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ این شرکت به طور متوسط در سال ۳/۱۳ درصد رشد داشته است. با رویدادهای نامناسب سیاسی جغرافیایی در سال ۲۰۱۶ رشد این شرکت به میزان ۵/۲ درصد نیز رسید. با وجود کاهش میزان مسافران هوایی در سال ۲۰۱۶، باز هم ترکیش ایرلاینز توانست همین مقدار اندک نیز رشد را تجربه کند.
این شرکت در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ ، ۸/۹ درصد رشد داشته است. البته در مقایسه با شرکت های اروپایی که رشد تک رقمی حدود ۵ درصد یک روند بسیار معمول به شمار می آید، رشد ۸/۹ درصدی را می توان رشد بسیار خوبی در نظر گرفت.
این شرکت آمار خود رادر سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸ منتشر کرد که نشان می داد تا پایان سال ۲۰۱۷ تعداد ۳۲۵ فروند هواپیما داشت و تصمیم دارد تا پایان سال ۲۰۲۳ تعداد آنها به ۴۷۵ فروند برسد. این به معنی یک رشد ۵/۶ درصدی در سال خواهد بود.
ترکیش ایرلاینز همواره با سوددهی چشمگیری سال را به پایان رسانده است. البته به جز سال ۲۰۱۶ که به خاطر بروز مناقصات سیاسی در کشور زیان پیش بینی نشده ای را تحمل کرد ولی در سال ۲۰۱۷ توانست با سوددهی مناسب زیان سال پیشتر را جبران کند و به همان میزان سوددهی که از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ حفظ کرده بود دست پیدا کند.
همانگونه که پیشتر نیز گفته شد ترکیش ایرلاینز در سال ۲۰۱۶ زیان پیش بینی نشده ای را تجربه کرد که به خاطر کاهش تقاضا برای سفرهای هوایی و کودتای نافرجام در این کشور بود. اگر چه شرکت با اقدامات سریع خود طرح جدید مربوط به استفاده بهینه از ظرفیت شرکت را اجرا کرد ولی باز هم موفق نشد تا جلوی زیان را بگیرد.
این در حالی است که در همان سال شرکت های هواپیمایی رقیب با سوددهی خوبی سال را به پایان رساندند.
پیشتر نیز عنوان گشت که ترکیش ایرویز شبکه پروازی و پروازهای ارتباطی بسیار قوی به اروپا دارد ولی در مقایسه با شرکت های هواپیمایی جنوب خلیج فارس می توان مشاهده کرد که از لحاظ تعداد مقصد در آسیا شبکه بسیار کوچکی در این قاره دارد. البته ترکیش ایرلاینز در نظر دارد در تابستان ۲۰۱۹به سیدنی در استرالیا پرواز برقرار کند.
با داشتن ۳۱ مقصد آسیایی، هنوز کمتر از شرکت های امارات (با ۴۸ مقصد) قطر ایرویز (۵۵ مقصد) و اتحاد (۳۴ مقصد) دارد. منطقه آسیای اقیانوس آرام از لحاظ صندلی و تعداد پروازها بزرگترین بازار حمل و نقل هوایی در جهان به شمار می آید. پس از اروپا دومین پروازهای بین المللی در این منطقه انجام می شود.
ترکیش ایرلاینز در اروپا قدرتمند عمل می کند ولی حضور بسیار کم رنگی در آسیا دارد که با شبکه اروپایی اش چندان متعادل نیست.
این مسئله به دو دلیل روی داده است. نخست اینکه موقعیت جغرافیایی استانبول مطرح می گردد. زیرا با توجه به فناوری موجود در صنعت حمل و نقل هوایی فاصله استانبول از مقصدهای آسیایی خارج از برد پروازی هواپیماهای موجود می باشد.
دوم به خاطر قرارداد دو جانبه ای است که ترکیه با هندوستان بسته است که طی آن دسترسی به بازار حمل و نقل هوایی ترکیه برای ترکیش ایرلاینز محدود خواهد شد. از سوی دیگر ترکیه توانسته است پروازهای طولانی اش را به مقصدهای امریکای شمالی متمرکز کند.
ترکیش ایرلاینز برند بسیار قوی دارد ولی نشانه هایی مبنی بر کاهش قدرت و نفوذ آن به چشم می خورد. در سال ۲۰۱۸ به وسیله اسکای ترکس جزو بیست شرکت هواپیمایی برتر جهان قرار گرفته بود. به عبارت دیگر در مقام هجدهم بود. در صورتی که در سال ۲۰۱۷ در مقام دوازدهم به چشم می خورد. علاوه بر آن در طی سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ همیشه جزو ده شرکت برتر به شمار می آمد. در سال ۲۰۱۵ نیز چهارم شده و از همه شرکت های اروپایی پیشی گرفته بود.
در سال ۲۰۱۸ پس از لوفت هانزا، سوئیس و آسترین (در اتریش) قرار گرفت. البته از لحاظ رده بندی کلی در مقایسه با سایر شرکت ها پایین تر از قطر ایرویز (رده دوم) امارات (چهارم) و اتحاد (پانزدهم) بود.
ترکیش ایرلاینز نشان بهترین شرکت هواپیمایی در جنوب اروپا، بهترین فضای سالن پذیرایی بیزنس در فرودگاه و بهترین پذیرایی در سالن پذیرایی را دریافت کرد. این نشان های تقدیر گویای این نکته است که این شرکت می تواند مانند گذشته نام و برند خود را حفظ کند.
با افتتاح فرودگاه جدید استانبول در اکتبر ۲۰۱۸ شرکت ترکیش ایرلاینز می تواند مرکز جدیدی داشته باشد که با زمینه گسترش شاخصی همراه خواهد بود. ظرفیت مرکز آن در فرودگاه آتاتورک تکمیل شده است. به همین دلیل مجبور بود تا پروازهای بیشتر خود را از فرودگاه سبیها که نزدیک آتاتورک بود انجام دهد.
همین مسئله تا حدودی در راهکارهای پروازهای ارتباطی اشکال ایجاد می کرد. در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸، ۴۲ درصد مسافران را مسافران پروازهای ارتباطی تشکیل می دادند که شامل ارتباط بین پروازهای بین المللی به بین المللی و داخلی به بین المللی می شد. به خوبی می توان دید که چنین گسترشی با وجود پروازهای ارتباطی بسیار گسترده، تنها با داشتن ظرفیت مناسب در فرودگاه امکان پذیر خواهد بود.
با افزایش متوسط ظرفیت در سال ۲۰۱۷ شرکت توانست مسافران بیشتری حمل کند (۶/۱ درصد افزایش). به این ترتیب لودفکتور مسافر به میزان ۷/۴ درصد افزایش یافت و به ۱/۹۷ درصد رسید. تقریبا به همان میزان اوج خود یعنی ۳/۹۷ درصد در سال ۲۰۱۴.
در عین حال باید به این نکته نیز اشاره کرد که لودفکتور در سطح جهان در سال ۲۰۱۷ به ۴/۸۱ درصد رسیده بود. بنابراین لودفکتور در شبکه پروازی ترکیش ایرلاینز اندکی کمتر از سطح جهانی است.
در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸ لودفکتور شرکت به ۴/۸۰ درصد رسید. به این ترتیب هر سال۴/۳ درصد افزایش داشته است. ترکیش ایرلاینز تصمیم دارد تا لودفکتور امسال به ۸۱ درصد برسد. این شرکت زمینه لازم را برای دست یافتن به بیشتر از این میزان نیز دارد.
پرواز روزانه ناوگان ترکیش ایرویز از ۱۲ ساعت و ۵۱ دقیقه در سال ۲۰۱۵ به ۱۱ ساعت و ۴۲ در سال ۲۰۱۷ کاهش یافت. در صورتی که از سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۱۵ پرواز روزانه هر هواپیما به صورت متوسط ۱۲ ساعت بود ولی پرواز روزانه هواپیماهای شرکت های منطقه خلیج فارس ۱۳ تا ۱۵ ساعت است. عامل بازدارنده ترکیش ایرلاینز در استفاده بیشتر از هواپیما مسیرهای نسبتا کوتاه آن است ولی باز هم زمینه و انگیزه لازم برای استفاده بیشتر از هواپیماها وجود دارد.
شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز ۲۵ فروند بوئینگ ۹-۷۸۷ سفارش داده است که تحویل آنها از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ ادامه خواهد داشت. در ضمن ۲۵ فروند نیز ایرباس ۹۰۰-۳۵۰ سفارش داده است که تحویلشان در سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳ خواهد بود.
هر دواین هواپیماهای نسل جدید می توانند نسبت به پهن پیکرهای ۳۳۰ برد پرواز را بیشتر و هزینه ها را کاهش دهند. این هواپیماها به شرکت کمک می کند تا مسیرهای جدیدی در جنوب غربی اقیانوس آرام و امریکای لاتین انجام دهد و در ضمن در بازارهای کنونی انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد.
علاوه بر حمل بار هوایی در محفظه بار هواپیماهای مسافربری، ترکیش ایرلاینز ۱۸ فروند هواپیمای باری کامل دارد. در زمانی که بسیاری از شرکت های اروپایی حمل بار هوایی خود را کاهش دادند یا به طور کامل قطع کردند، ترکیش ایرلاینز به ۸۰ نقطه پرواز باری انجام می داد.
دوازده درصد درآمد شرکت درسال ۲۰۱۷ از همین پروازهای باری بود. بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ بار هوایی به میزان ۹ درصد افزایش یافت. در عین حال این رقم کمتر از میزان متوسط ۷/۱۲ درصد رشد سال ۲۰۱۷ می باشد که یاتا اعلام نمود. در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۸ درآمد ترکیش ایرلاینز از بار هوایی به میزان ۳۵ درصد افزایش یافت که ۲/۱۳ درصد مجموع درآمدهای شرکت را تشکیل می داد.
شرکت ترکیش ایرلاینز به همراه لوفت هانزا هر کدام ۵۰ درصد در شرکت هواپیمایی کم هزینه سان اکسپرس سهم دارند. این شرکت بین نقاط تفریحی اروپا و مقصدهایی در ترکیه پرواز می کند. در ضمن از طرف یکی از زیرمجموعه های ترکیش ایرلاینز به نام آنادولی نیز پرواز انجام می دهد. سان اکسپرس جرمن نیز از زیر مجموعه هایی است که به صورت اجاره ای کامل برای شرکت یورووینگز پروازهای طولانی را انجام می دهد.
یورووینگز شرکت کم هزینه و از زیرمجموعه های لوفت هانزا می باشد. ترکیش ایرلاینز می تواند با استفاده از پروازهای سان اکسپرس با سایر شرکت های اروپایی رقابت کند.
در مقایسه با سه شرکت هواپیمایی در منطقه خلیج فارس، ترکیش ایرلاینز نیز مقصدهای با کد مشترک دارد. بخشی از آن به خاطر داشتن مقصدهای بین المللی خوبی است که با هواپیماهای خودش انجام می دهد.
در مقایسه با امارات (۲۲) قطر ایرویز (۲۲) و اتحاد (۲۳) ترکیش ایرلاینز با ۵۰ شرکت هواپیمایی کد مشترک دارد. ترکیش ایرلاینز با این کدهای مشترک به ۲۵۸ مقصد پرواز می کند. این نشان می دهد که ترکیش ایرلاینز با بهره مند شدن از توانایی های طرف های مقابل می تواند پروازهای ارتباطی بیشتری را برای مسافران ارایه دهد.
همانگونه که در سال ۲۰۱۶ نیز تجربه شد، با وخیم شدن شرایط سیاسی/ جغرافیایی منطقه، تقاضای سفرهای هوایی کاهش چشمگیری داشت. بنابراین از این جهت ترکیش ایرلاینز در مقایسه با شرکت های اروپایی بیشتر در معرض خطر قرار دارد.
به تازگی نیز به خاطر بحث هایی که بین ترکیه و ایالات متحده به وجود آمد ارزش لیر ترکیه به شدت تحت تاثیر قرار گرفت که همین مسئله نیز پیامد منفی بر شرایط مالی ترکیش ایرلاینز اعمال نمود.
ترکیش ایرلاینز نیز مانند همه شرکت های هواپیمایی آسیب پذیر است. مواردی مانند سانحه، حادثه، اعتصاب کارکنان و عوامل دیگری که می تواند بر تداوم عملیات پروازی شرکت تاثیر منفی بگذارند، شرکت های هواپیمایی را به شدت آسیب پذیر می کنند. حتی رویدادهای طبیعی مانند زمین لرزه و فوران آتش فشان نیز پیامدهای ناخوشایندی برای شرکت های هواپیمایی دارند.
افزایش هزینه سوخت نیز در سال ۲۰۱۸ هزینه عملیاتی ترکیش ایرلاینز را افزایش داد. این شرکت توانست هزینه اضافه تنها ۵۰درصد سوخت مورد نیاز در سال ۲۰۱۸ را جبران کند. این میزان در سال ۲۰۱۹ به ۲۲ درصد کاهش خواهد یافت.
براساس آمار او ای جی و کاپا سهم شرکت های کم هزینه در ترکیه از ۱/۱۹ درصد در سال ۲۰۰۷ به ۸/۳۵ درصد در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است. کد مشترک بین المللی آنها نیز از ۴/۱۵ درصد به ۸/۲۲ درصد رسیده است.
آمار شرکت هواپیمایی پگاسوز و سازمان هواپیمایی کشوری ترکیه نشان می دهد که سهم این شرکت از بازار حمل و نقل هوایی از ۱۴ درصد در سال ۲۰۱۲ به ۲۰ درصد در سال ۲۰۱۷ رسیده است.
ترکیش ایرلاینز هم چنان با رقابت ادامه داری از طرف شرکت های هواپیمایی در کشورهای جنوب خلیج فارس روبه رو است. با وجود این که این شرکت ها همانند گذشته گسترش نیافته اند ولی توانسته اند مسافران پروازهای ارتباطی زیادی را به مراکز پروازی خود جلب کنند.
البته این سه شرکت هوایی به خاطر موقعیت جغرافیایی شان می توانند مسافران آسیای شرقی و اقیانوسیه را به سایر مقصدها در اروپا و امریکای شمالی برسانند. این شرکت ها در طی سال های گذشته توانسته اند کیفیت خدمات خود را به صورت چشمگیری افزایش دهند.
اگر چه ترکیش ایرلاینز و پگاسوز نسبت به سایر شرکت ها برتری هایی دارند ولی نتیجه عملکردشان نشان می دهد که از یک چرخه سوددهی مشابه پیروی می کنند. به این معنی که هر کدام بازاری را اشغال کرده اند که هزینه هر صندلی را به صورت چشمگیری کاهش می دهد و به راحتی می توانند با دیگران رقابت کنند.
در برابر شرکت های هواپیمایی جنوب خلیج فارس، ترکیش ایرلاینز در منطقه خوبی قرار دارد به طوری که هواپیماهای باریک پیکر آن به راحتی به همه مقصدهای مهم در اروپا پرواز می کنند و مسافران ارتباطی زیادی را به مقصدهایی در امریکای شمالی و آفریقا و شمال شرق آسیا برسانند.
ترکیش ایرلانیز نسبت به شرکت های آن سوی خلیج فارس هزینه های کمتری دارد ولی برند این شرکت از قدرت کمتری برخوردار است.
اگر چه ترکیش ایرلاینز هم مانند همه شرکت های هوایی مصونیتی در برابر خطرهای احتمالی ندارد و همواره در معرض خطر قرار دارد ولی همچنان به گسترش خود ادامه می دهد.
آکادمی مدیریت هوانوردی آنا با توجه به داشتن مدیران توانمند و متخصص به دانش روزهوانوردی با تمرکزبه برگزاری دوره های تخصصی صنعت هوانوردی به عنوان یکی از برترین برندهای آموزشی در حیطه مدیریت هوانوردی در کشوربه شماره ثبت 46594 ثبت گردید.
دیدگاهتان را بنویسید