فهرست
فهرست
خلبانی را یکی از هیجان انگیزترین مشاغل جهان می دانند؛ البته اگر مسئولیت جابجایی هزاران مسافر را از مقصدهای داخلی و بین المللی کنار بگذاریم. مسئولیت این شغل مهیج زیاد و بی تردید الزامات آن نیز زیاد است. شاید کمتر کسی به مسئولیت های پنهان شده در پس هیجان خلبانی آگاه باشد. اگر می خواهید تنها بخشی از این رازهای پشت پرده را بدانید.
خلبان ها در واقع مزایای شغلی بیشتری نسبت به سایر کارمندان شرکت های هوایی دریافت نمی کنند. اگرچه آنها می توانند به صورت رایگان پرواز کنند، مجبورند در انتظار خالی شدن یک صندلی بنشینند. البته بیشتر خلبان ها که سفر خود را از پیش برنامه ریزی کرده اند، ترجیح می دهند چنین ریسکی نکنند. چرا که هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. گاهی حتی یک چمدان اولویت بیشتری دارد تا یک خلبان. بنابراین در لیست پرواز قرار خواهد گرفت.
کاپیتان آکسیر که بیش از دو دهه برای یک شرکت هوایی معتبر پرواز کرده می گوید: بیشتر ایرلاین های نام آشنا بردن هر چیزی را که ممکن است باعث حواس پرتی شود به کابین خلبان ممنوع کرده اند؛ هر چیزی اعم از مجله، کتاب، موسیقی و حتی بافتنی! ما مجبوریم تنها با یکدیگر صحبت کنیم؛ این تمام کاریست که مجاز به انجام آن هستیم.
تیم، خلبان یکی از شرکت های هوایی مهم می گوید: نمی توان ادعا کرد که این موضوع هرگز اتفاق نمی افتد. در حال حاضر قوانین به صورت رسمی این کار را ممنوع اعلام کرده اند؛ اما مطالعات پیرامون خواب نشان داده اند که چرت های کوتاه به ویژه در زمان پرواز، برای حفظ بیداری سودمند است. متأسفانه اداره هوانوردی فدرال به این موضوع توجهی نکرده است. در مقابل این سازمان برای رسیدگی به خستگی خلبان ها راهنمایی را منتشر کرده که حداقل زمان استراحت (هشت ساعت کامل خواب) و حداکثر ساعت کاری که بیشتر از ۳۰ ساعت در هفته نباشد را الزامی کرده است.
به گفته یک خلبان کارکشته، بسیاری از خلبان ها پیش از بسته شدن درها به بچه ها و آنهایی که از پرواز وحشت دارند، اجازه نگاه کردن به بیرون از داخل کابین خلبان را می دهند. خلبان ها از حضور مسافران در کابین و خوش و بش با آنها استقبال می کنند. در حقیقت ۹۰ درصد خلبان ها این کار را خیلی دوست دارند.
در کابین خلبان صندلی ای وجود دارد که با عنوان صندلی پرش شناخته می شود. صندلی تاشویی سومی که به بازرسان سازمان فدرال هوانوردی یا کارآموزان اجازه می دهد تا در پروازها با خلبان ها همراه شوند. حتی اگر در این زمینه نیز مورد استفاده قرار نگیرد، توسط یک خلبان دارای صلاحیت استفاده خواهد شد. شاید جالب باشد این نکته را هم بدانید که در بیشتر موارد به ویژه در پروازهای طولانی، خلبان روی یک صندلی راحتی می نشیند، چرا که صندلی خلبان چندان هم راحت نیست.
اگرچه خلبان ها معمولا رابطه مستقیمی با مسافران ندارند، بسیاری از خلبان ها مسافرانی را ترجیح می دهند که به آنها به چشم رانندگان اتوبوس نگاه نکنند. این درخواست از سوی مسافران که در صورت امکان توقف کنند تا آنها پیاده شوند، به نظر غیر منطقی می رسد. شاید عجیب به نظر بیاید، اما این اتفاق برخی مواقع رخ می دهد. برای نمونه یکی از مسافران از خلبان خواسته بود تا برای برداشتن داروهایی که در بخش بار جا گذاشته بود، به زمین بنشیند!
شاید این باور را بیش از همه هریسون فورد و وزلی اسنایپس در ذهن علاقه مندان به فیلم ایجاد کرده باشند که یک لایه در زیر هواپیما وجود دارد که از چمدان، حیوانات اهلی و اتاق کافی برای انجام یک نمایش زد و خورد برخوردار است. باوری که کاملا اشتباه است. ممکن است اتاقک کوچکی در زیر کابین خلبان وجود داشته باشد، اما این اتاقک تنها به اندازه یک کمد کوچک است.
بر خلاف آنچه که معمولا در فیلم ها و سریال های تلویزیون دیده می شود، کمک خلبان شاگرد یا زیر دست به حساب نمی آید که منتظر کسب اجازه از خلبان اصلی باشد. کمک خلبان ها خود خلبان های شایسته ای هستند که به راحتی می توانند خلبان شوند. تنها تفاوت در ارشد بودن است. در واقع خلبان ها معمولا به نوبت کار می کنند. اگر یکی از آنها به لندن پرواز کند، دیگری پرواز برگشت به نیویورک را انجام خواهد داد.
خلبان ها در لباس خلبانی وقتی که به کشورهای دیگر پرواز می کنند، احترام بیشتری را دریافت می کنند تا وقتی که در کشوری مانند آمریکا هستند. شاید به لحاظ فرهنگی نتوان توجیهی برای آن پیدا کرد. در برخی کشورها شاید دلیل آن این باشد که سفر هوایی تا حد زیادی امری لوکس به نظر می آید. در غرب آفریقا، بچه های کوچک به سمت خلبان ها می آیند و به آنها احترام زیادی می گذارند.
از آنجایی که امروزه بسیاری از تکنیک های پرواز با کمک کامپیوتر انجام می شوند، خلبان ها علاقه زیادی به فرود آمدن دارند. چرا که یکی از معدود کارهایی است که در هواپیما کاملا توسط نیروی انسانی انجام می شود. چیزی که تمام مهارت های یک خلبان را می طلبد. از همین رو نیز بیشتر رضایت خلبان ها از شغل خود زمانی اتفاق می افتد که آنها هواپیمایی را به زمین می نشانند.
رسانه های مهم بارها به این موضوع پرداخته اند که دریافتی خلبان ها به قدری اندک است که مجبورند برای دریافت کوپن غذا اقدام کنند. اگرچه این موضوع در پروازهای منطقه ای معمول است، در سایر پروازها نیز دور از انتظار نیست.
یکی دیگر از باورهای نادرست نسبت به کار خلبان ها اینست که آنها از کابین خلبان بالا رفته و شاهد انجام کارهای خود توسط یک کامپیوتر هستند. در واقع تغییراتی در خصوص ارتباطات، مسیریابی و نظارت بر مصرف سوخت اتفاق افتاده است. خلبان ها دیگر مثل سابق قرار نیست دستشان روی فرمان هواپیما باشد، اما هنوز هم این خلبان است که کنترل هواپیما را به دست دارد.
به نظر می رسد سنگ کلیه یکی از مشکلات شایع در میان خلبان ها باشد. خلبان ها به طور معمول آب کافی پرواز نمی کنند. قوانین سازمان فدرال هوانوردی در مورد وارد شدن خلبان ها به کابین، رفتن به سرویس بهداشتی را برای آنها دشوار تر کرده است. در نتیجه تمام این موارد باعث وارد آمدن فشار به مجاری ادراری می شود. وقتی قوانین برای ترک کابین جهت رفتن به سرویس بهداشتی سختگیرانه باشد، چاره ای جز تحمل برای خلبان ها باقی نمی ماند.
آکادمی مدیریت هوانوردی آنا با توجه به داشتن مدیران توانمند و متخصص به دانش روزهوانوردی با تمرکزبه برگزاری دوره های تخصصی صنعت هوانوردی به عنوان یکی از برترین برندهای آموزشی در حیطه مدیریت هوانوردی در کشوربه شماره ثبت 46594 ثبت گردید.
دیدگاهتان را بنویسید